Ήλιε θα σε κοιτάξω στα μάτια
έως ότου ξεραθεί η όρασή μου, η όρασή μου,
να γεμίσει κρατήρες με σκόνη,
να γίνει Σελήνη δίχως διάστημα, κίνηση, ρυθμό,
χαμένος διάττων, διάττων,
εσβεσμένος από αιώνες, από αιώνες,
καταδικασμένος ν’ ακούει κραυγές ανθρώπων
να ανασαίνει πτωμαΐνη λουλουδιών.
Ο Άνθρωπος πέθανε! Ζήτω ο Άνθρωπος!
Ο Άνθρωπος πέθανε! Ζήτω ο Άνθρωπος!
|
Ήlie tha se kitákso sta mátia
éos ótu kserathi i órasí mu, i órasí mu,
na gemísi kratíres me skóni,
na gini Selíni díchos diástima, kínisi, rithmó,
chaménos diátton, diátton,
esvesménos apó eónes, apó eónes,
katadikasménos n’ akui kravgés anthrópon
na anaseni ptomaΐni luludión.
O Άnthropos péthane! Zíto o Άnthropos!
O Άnthropos péthane! Zíto o Άnthropos!
|