Το βλέμμα σου φέρνει βροχή
και το φιλί σου αγιάζι
Είναι το αντίο, το αντίο σου πληγή
ήλιος, ήλιος που σκοτεινιάζει
Ήταν τα λάθη μας μεγάλα
κι ας ξεκινήσαμε αλλιώς
έγινε η αγάπη μας μια στάλα
και θάλασσα ο εγωισμός
Στην αγκαλιά μου σε κρατώ
δεν θέλω, δε θέλω να σ’αφήσω
σε χάνω κι όμως, κι όμως δεν μπορώ
το χθες, το χθες να φέρω πίσω
Ήταν τα λάθη μας μεγάλα
κι ας ξεκινήσαμε αλλιώς
έγινε η αγάπη μας μια στάλα
και θάλασσα ο εγωισμός
|
To vlémma su férni vrochí
ke to filí su agiázi
Ine to antío, to antío su pligí
ílios, ílios pu skotiniázi
Ήtan ta láthi mas megála
ki as ksekinísame alliós
égine i agápi mas mia stála
ke thálassa o egismós
Stin agkaliá mu se krató
den thélo, de thélo na s’afíso
se cháno ki ómos, ki ómos den boró
to chthes, to chthes na féro píso
Ήtan ta láthi mas megála
ki as ksekinísame alliós
égine i agápi mas mia stála
ke thálassa o egismós
|