Είσαι μια κότα παρδαλή
μια κότα φαντασμένη
και για την ξένη τη φωλιά
ψοφάς ξεμυαλισμένη.
Πότε αλλιώς και πότε έτσι
βρίσκω άδειο το κοτέτσι,
πήραν τα μυαλά σου αέρα
και μου σήκωσες παντιέρα.
Όπα!
Θα σου τα κόψω τα φτερά
με μια ψαλίδα τόση,
άμα δεν κάτσεις φρόνιμα
κι άμα δεν βάλεις γνώση.
Πότε αλλιώς και πότε έτσι
βρίσκω άδειο το κοτέτσι,
πήραν τα μυαλά σου αέρα
και μου σήκωσες παντιέρα.
Έλα κότα μου!
Αυτά τα ξεπορτίσματα
δε θα βγουν σε καλό σου,
αλλού τα κακαρίσματα
κι αλλού γεννάς τ’ αυγό σου.
Πότε αλλιώς και πότε έτσι
βρίσκω άδειο το κοτέτσι,
πήραν τα μυαλά σου αέρα
και μου σήκωσες παντιέρα.
Όπα!
|
Ise mia kóta pardalí
mia kóta fantasméni
ke gia tin kséni ti foliá
psofás ksemialisméni.
Póte alliós ke póte étsi
vrísko ádio to kotétsi,
píran ta mialá su aéra
ke mu síkoses pantiéra.
Όpa!
Tha su ta kópso ta fterá
me mia psalída tósi,
áma den kátsis frónima
ki áma den vális gnósi.
Póte alliós ke póte étsi
vrísko ádio to kotétsi,
píran ta mialá su aéra
ke mu síkoses pantiéra.
Έla kóta mu!
Aftá ta kseportísmata
de tha vgun se kaló su,
allu ta kakarísmata
ki allu gennás t’ avgó su.
Póte alliós ke póte étsi
vrísko ádio to kotétsi,
píran ta mialá su aéra
ke mu síkoses pantiéra.
Όpa!
|