|
Απ’ τον ύπνο του ξυπνάει, βλέπει αλλόκοτα όνειρα
μες στη νύχτα περπατάει, τα λασπόνερα πηδάει
βλέπει τις επαναλήψεις τρεις τα ξημερώματα
περιμένει τις ειδήσεις, τ’ ουρανού τα χρώματα.
Κάποιον αγαπάει ακόμα, κάποιον αγαπάει
τυραννιέται, τυραννάει,
κάποιον αγαπάει ακόμα, κάποιον αγαπάει.
Μες στον πρωινό αέρα αναμνήσεις του `ρχονται
έχει μακριά να πάει, πάει και παραμιλάει,
φτάνει να χαμογελάει, η μέρα φώτισε
να `ρθει ο ήλιος στα όνειρά του να χαρεί τη λευτεριά του.
θα τα βρει και θα γυρίσει, θα γυρίσει γρήγορα
απ’ τη μια άκρη του απείρου, απ’ της γης τα σύνορα.
Κάποιον αγαπάει ακόμα, κάποιον αγαπάει
τυραννιέται, τυραννάει,
κάποιον αγαπάει ακόμα, κάποιον αγαπάει.
|
Ap’ ton ípno tu ksipnái, vlépi allókota ónira
mes sti níchta perpatái, ta laspónera pidái
vlépi tis epanalípsis tris ta ksimerómata
periméni tis idísis, t’ uranu ta chrómata.
Kápion agapái akóma, kápion agapái
tiranniéte, tirannái,
kápion agapái akóma, kápion agapái.
Mes ston prinó aéra anamnísis tu `rchonte
échi makriá na pái, pái ke paramilái,
ftáni na chamogelái, i méra fótise
na `rthi o ílios sta ónirá tu na chari ti lefteriá tu.
tha ta vri ke tha girísi, tha girísi grígora
ap’ ti mia ákri tu apiru, ap’ tis gis ta sínora.
Kápion agapái akóma, kápion agapái
tiranniéte, tirannái,
kápion agapái akóma, kápion agapái.
|
