|
Χωρισμός μες στη νύχτα είναι τραύμα βαθύ
έτσι απλά να δηλώνεις “σε έχω πια βαρεθεί”,
και μετράω σημάδια και κομμάτια φιλιά
προσπαθώ να φωνάξω μα δε βγάζω μιλιά.
Τα δικά σου φιλιά τα χαμένα νοσταλγώ
απροστάτευτα μένουν τα βράδια, ωωωωω
τα δικά σου φιλιά τα χαμένα νοσταλγώ
και δεν έχω πια εγώ, ωωωω
Καρδιά μου λιώνω
για σένα μόνο
και πες μου ό,τι να `ναι
δυο λέξεις κι ας πονάνε.
καρδιά μου λιώνω,
μακριά σου δε ζω.
Οι ανάσες σου φλόγες καίνε το ακουστικό
την καρδιά σου ακούω σε ρυθμό βιαστικό.
Το αντίο πονάει και σωπαίνει η γραμμή,
θέλω κάτι ακόμα μην κλείνεις, ωωω μη.
το αντίο πονάει και σωπαίνει η γραμμή
θέλω κάτι ακόμα μην κλείνεις, ωωωωω
|
Chorismós mes sti níchta ine trafma vathí
étsi aplá na dilónis “se écho pia varethi”,
ke metráo simádia ke kommátia filiá
prospathó na fonákso ma de vgázo miliá.
Ta diká su filiá ta chaména nostalgó
aprostátefta ménun ta vrádia, ooooo
ta diká su filiá ta chaména nostalgó
ke den écho pia egó, oooo
Kardiá mu lióno
gia séna móno
ke pes mu ó,ti na `ne
dio léksis ki as ponáne.
kardiá mu lióno,
makriá su de zo.
I anáses su flóges kene to akustikó
tin kardiá su akuo se rithmó viastikó.
To antío ponái ke sopeni i grammí,
thélo káti akóma min klinis, ooo mi.
to antío ponái ke sopeni i grammí
thélo káti akóma min klinis, ooooo
|
