|
Πάντοτε έτρεχα εγώ να βρω μια λύση
πως μακριά σου θα χαθώ με είχες πείσει,
κι ο αντρικός σου εγωισμός πάντα στα ύψη
μέχρι που άλλαξα κι εγώ.
Καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
που με τον εαυτό μου τα ‘χω βρει,
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
το κάθε πείσμα σου και απειλή,
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
κι αν δε σ’ αρέσει πια δε μ’ ενοχλεί.
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
κουράστηκα πολύ.
Μία ζωή ήμουν εγώ πάντα εκείνη
στα χέρια σου ένα πλαστικό μικρό παιχνίδι,
που μ’ άναβες και μ’ έκλεινες, μα πια έχω σπάσει
έχω αλλάξει πια πολύ.
Καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
που με τον εαυτό μου τα ‘χω βρει,
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
το κάθε πείσμα σου και απειλή,
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
κι αν δε σ’ αρέσει πια δε μ’ ενοχλεί.
καθόλου τώρα δε μ’ απασχολεί
κουράστηκα πολύ.
|
Pántote étrecha egó na vro mia lísi
pos makriá su tha chathó me iches pisi,
ki o antrikós su egismós pánta sta ípsi
méchri pu állaksa ki egó.
Kathólu tóra de m’ apascholi
pu me ton eaftó mu ta ‘cho vri,
kathólu tóra de m’ apascholi
to káthe pisma su ke apilí,
kathólu tóra de m’ apascholi
ki an de s’ arési pia de m’ enochli.
kathólu tóra de m’ apascholi
kurástika polí.
Mía zoí ímun egó pánta ekini
sta chéria su éna plastikó mikró pechnídi,
pu m’ ánaves ke m’ éklines, ma pia écho spási
écho alláksi pia polí.
Kathólu tóra de m’ apascholi
pu me ton eaftó mu ta ‘cho vri,
kathólu tóra de m’ apascholi
to káthe pisma su ke apilí,
kathólu tóra de m’ apascholi
ki an de s’ arési pia de m’ enochli.
kathólu tóra de m’ apascholi
kurástika polí.
|
