|
Πέρασες μπροστά απ’ τη ζωή μου
σαν λεωφορείο βιαστικό
κρίμα δε σε πρόλαβα ψυχή μου
κι είχα τόσα ακόμη να σου πω
Πως με τρομάζει η απουσία σου
λίγο να μπορούσα να σε δω
πονάω που την ιστορία σου
την συνεχίζεις κάπου αλλού
και όχι εδώ
Δε το καταλαβαίνεις μες στο κορμί μου μένεις
να σε ξεχάσω δεν μπορώ
σαν να ’σουνα μπροστά μου
σου τραγουδώ καρδιά μου
πως για μένα θα ’σαι όσο ζω
πάντα ένα κεφάλαιο ανοιχτό
Πέρασες και χάθηκες μια μέρα
που μ’ έχει στοιχειώσει για καιρό
κι όλες οι βραδιές φόρεσαν βέρα
μ’ όλα όσα για σένα θα σκεφτώ
|
Pérases brostá ap’ ti zoí mu
san leoforio viastikó
kríma de se prólava psichí mu
ki icha tósa akómi na su po
Pos me tromázi i apusía su
lígo na borusa na se do
ponáo pu tin istoría su
tin sinechízis kápu allu
ke óchi edó
De to katalavenis mes sto kormí mu ménis
na se ksecháso den boró
san na ’suna brostá mu
su tragudó kardiá mu
pos gia ména tha ’se óso zo
pánta éna kefáleo anichtó
Pérases ke cháthikes mia méra
pu m’ échi stichiósi gia keró
ki óles i vradiés fóresan véra
m’ óla ósa gia séna tha skeftó
|
