|
Κι αν τα μάτια σου μου λένε σ’ αγαπώ
τότε οι πράξεις σου γιατί μας πήγαν πίσω
Κι αν τα λόγια σου ζητάνε να `μαι εδώ
είναι δύσκολο και αργά δε θα γυρίσω
Αν στο δρόμο σε δω ένα «γεια» θα στο πω
Κι αν ορκιστώ πως εγώ δεν πεθαίνω για σένα
θα ’ναι ψέμα, θα ‘ναι ψέμα, θα ‘ναι ψέμα
Η αγάπη αυτή αν τελειώνει
με πληγώνει, με πληγώνει, με πληγώνει
με σκοτώνει
Κι αν για πρότυπο είχες πάντα το σωστό
για τα λάθη τα δικά σου δε σε νοιάζει
Κι αν οι δρόμοι μας χωρίζουν εδώ
περασμένα ξεχασμένα δεν πειράζει
Αν στο δρόμο σε δω ένα «γεια» θα στο πω
Κι αν ορκιστώ πως εγώ δεν πεθαίνω για σένα
θα ’ναι ψέμα, θα ‘ναι ψέμα, θα ‘ναι ψέμα
Η αγάπη αυτή αν τελειώνει
με πληγώνει, με πληγώνει, με πληγώνει
με σκοτώνει
|
Ki an ta mátia su mu léne s’ agapó
tóte i práksis su giatí mas pígan píso
Ki an ta lógia su zitáne na `me edó
ine dískolo ke argá de tha giríso
An sto drómo se do éna «gia» tha sto po
Ki an orkistó pos egó den petheno gia séna
tha ’ne pséma, tha ‘ne pséma, tha ‘ne pséma
I agápi aftí an telióni
me pligóni, me pligóni, me pligóni
me skotóni
Ki an gia prótipo iches pánta to sostó
gia ta láthi ta diká su de se niázi
Ki an i drómi mas chorízun edó
perasména ksechasména den pirázi
An sto drómo se do éna «gia» tha sto po
Ki an orkistó pos egó den petheno gia séna
tha ’ne pséma, tha ‘ne pséma, tha ‘ne pséma
I agápi aftí an telióni
me pligóni, me pligóni, me pligóni
me skotóni
|
