Πως να ρίξω τη καρδιά μου στα νερά τα παγωμένα
και στης Άρτας το γεφύρι βάλαν άλλη κι όχι εσένα
που να ψάξω να ρωτήσω τώρα μόνο μ’ άφησε
απονιά κάνω το πόνο κι καρδιά μου ράγισε.
Κι αν φυσάει ο αέρας δυνατά και άγρια
ένας έρωτας αφήνει σώματα ναυάγια
κι αν φυσάει ο αέρας μοιρολόι κλαίγοντας
να ξεχάσω πως σε λένε έτσι μου’ πες φεύγοντας.
Πόσα λόγια παρακάλια θέλεις να σου ξαναπώ
το σημάδι της Φροσύνης μες τη λίμνη θα το βρω
που να ψάξω να ρωτήσω τώρα μόνο μ’ άφησε
απονιά κάνω το πόνο κι καρδιά μου ράγισε.
Κι αν φυσάει ο αέρας δυνατά και άγρια
ένας έρωτας αφήνει σώματα ναυάγια
κι αν φυσάει ο αέρας μοιρολόι κλαίγοντας
να ξεχάσω πως σε λένε έτσι μου’ πες φεύγοντας.
|
Pos na ríkso ti kardiá mu sta nerá ta pagoména
ke stis Άrtas to gefíri válan álli ki óchi eséna
pu na psákso na rotíso tóra móno m’ áfise
aponiá káno to póno ki kardiá mu rágise.
Ki an fisái o aéras dinatá ke ágria
énas érotas afíni sómata nafágia
ki an fisái o aéras mirolói klegontas
na ksecháso pos se léne étsi mu’ pes fevgontas.
Pósa lógia parakália thélis na su ksanapó
to simádi tis Frosínis mes ti límni tha to vro
pu na psákso na rotíso tóra móno m’ áfise
aponiá káno to póno ki kardiá mu rágise.
Ki an fisái o aéras dinatá ke ágria
énas érotas afíni sómata nafágia
ki an fisái o aéras mirolói klegontas
na ksecháso pos se léne étsi mu’ pes fevgontas.
|