|
Δελφίνια που χορεύουνε
στα μάτια σου περνούν,
παλεύουνε οι άνεμοι
τραγούδια να σου πουν.
Σε είδα μες στις ζωγραφιές,
στα σχέδια των παιδιών
να περπατάς στα πέταλα
των άγριων λουλουδιών.
Ουρανέ μου, μες στ’ αστέρια σου πετώ
κι ανασαίνω απ’ την πνοή σου…
Άγγελέ μου, τα φτερά σου εγώ κρατώ
κι ανεβαίνω μαζί σου…
Κι όταν με πνίγει η μοναξιά
εσύ χαμογελάς
και μέσα στης αγάπης σου
τη δίνη με πετάς.
Και με κρατάς στις δύσκολες
και με μαθαίνεις πως
να βρίσκω στα σκοτάδια μου
βαθιά κρυμμένο φως.
Ουρανέ μου, μες στ’ αστέρια σου πετώ
κι ανασαίνω απ’ την πνοή σου…
Άγγελέ μου, τα φτερά σου εγώ κρατώ
κι ανεβαίνω μαζί σου…
|
Delfínia pu chorevune
sta mátia su pernun,
palevune i ánemi
tragudia na su pun.
Se ida mes stis zografiés,
sta schédia ton pedión
na perpatás sta pétala
ton ágrion luludión.
Oirané mu, mes st’ astéria su petó
ki anaseno ap’ tin pnoí su…
Άngelé mu, ta fterá su egó krató
ki aneveno mazí su…
Ki ótan me pnígi i monaksiá
esí chamogelás
ke mésa stis agápis su
ti díni me petás.
Ke me kratás stis dískoles
ke me mathenis pos
na vrísko sta skotádia mu
vathiá krimméno fos.
Oirané mu, mes st’ astéria su petó
ki anaseno ap’ tin pnoí su…
Άngelé mu, ta fterá su egó krató
ki aneveno mazí su…
|
