Ξέρω πως θα μου λείψεις
ξέρω πως θα πονέσω
ξέρω μετά απ’ τον χωρισμό.
Ξέρω θα κλάψω, θα γελάσω
δύσκολα θα περάσω, μα θα συμβιβαστώ.
Με την πικρή αλήθεια κι ας ήσουνα συνήθεια
Πρέπει να προχωρήσω δε μένω πια εδώ
Και θα σε ξεπεράσω και ας είσαι ό,τι είσαι
για μένα στη ζωή μου και ας σ’ αγαπώ πολύ.
Δεν ξέρω τι θα κάνω όμως δε θα πεθάνω
Όπου υπάρχει τέλος
υπάρχει και μια αρχή, μια νέα αρχή.
Ξέρω είναι γιατρός ο χρόνος
κι εγώ δεν είμαι ο μόνος που έχει πληγωθεί.
Απλά δε θα λυγίσω ούτε θα κάνω πίσω.
Κάποτε με τα χρόνια θα έχεις ξεχαστεί.
Και θα σε ξεπεράσω και ας είσαι ό,τι είσαι
για μένα στη ζωή μου και ας σ’ αγαπώ πολύ.
Δεν ξέρω τι θα κάνω όμως δε θα πεθάνω
Όπου υπάρχει τέλος
υπάρχει και μια αρχή, μια νέα αρχή.
Και θα σε ξεπεράσω και ας είσαι ό,τι είσαι
για μένα στη ζωή μου και ας σ’ αγαπώ πολύ.
Δεν ξέρω τι θα κάνω όμως δε θα πεθάνω
Όπου υπάρχει τέλος
υπάρχει και μια αρχή, μια νέα αρχή.
|
Kséro pos tha mu lipsis
kséro pos tha ponéso
kséro metá ap’ ton chorismó.
Kséro tha klápso, tha geláso
dískola tha peráso, ma tha simvivastó.
Me tin pikrí alíthia ki as ísuna siníthia
Prépi na prochoríso de méno pia edó
Ke tha se kseperáso ke as ise ó,ti ise
gia ména sti zoí mu ke as s’ agapó polí.
Den kséro ti tha káno ómos de tha petháno
Όpu ipárchi télos
ipárchi ke mia archí, mia néa archí.
Kséro ine giatrós o chrónos
ki egó den ime o mónos pu échi pligothi.
Aplá de tha ligiso ute tha káno píso.
Kápote me ta chrónia tha échis ksechasti.
Ke tha se kseperáso ke as ise ó,ti ise
gia ména sti zoí mu ke as s’ agapó polí.
Den kséro ti tha káno ómos de tha petháno
Όpu ipárchi télos
ipárchi ke mia archí, mia néa archí.
Ke tha se kseperáso ke as ise ó,ti ise
gia ména sti zoí mu ke as s’ agapó polí.
Den kséro ti tha káno ómos de tha petháno
Όpu ipárchi télos
ipárchi ke mia archí, mia néa archí.
|