|
Λένε η αγάπη πως αλλάζει,
πως κρέμεται σαν ρούχο απ’ το συρμό,
να είναι σύγχρονη τη νοιάζει,
τ’ ακούω και γελώ.
Λένε η αγάπη πως αλλάζει
αλλάζει στιλ και τύπους κάθε φορά.
Κάτι αιώνιο σταλάζει
σαν είμαστε αγκαλιά.
Νιώθω το πάθος που ξεπερνάει
την κάθε εποχή,
πάντα στο βάθος χρόνο πετάει
του έρωτα η ψυχή.
Έξω απ’ τη μόδα σ’ αγαπάω
μ’ εκείνο κει τον τρόπο τον παλιό,
και μες στην κόλαση να πάω
θα πω “σ’ ευχαριστώ”.
Έξω απ’ τη μόδα σ’ αγαπάω
κι ας μ’ έχουν ονομάσει ρομαντική.
Μαζί σου χαίρομαι, πονάω,
γνωρίζω τη ζωή
|
Léne i agápi pos allázi,
pos krémete san rucho ap’ to sirmó,
na ine sígchroni ti niázi,
t’ akuo ke geló.
Léne i agápi pos allázi
allázi stil ke típus káthe forá.
Káti eónio stalázi
san imaste agkaliá.
Niótho to páthos pu ksepernái
tin káthe epochí,
pánta sto váthos chróno petái
tu érota i psichí.
Έkso ap’ ti móda s’ agapáo
m’ ekino ki ton trópo ton palió,
ke mes stin kólasi na páo
tha po “s’ efcharistó”.
Έkso ap’ ti móda s’ agapáo
ki as m’ échun onomási romantikí.
Mazí su cherome, ponáo,
gnorízo ti zoí
|
