|
Χάνομαι σ’ έρημα στενά
κουβαλώντας στην ψυχή μου
έναν έρωτα τυραννικό
που θερίζει τη ζωή μου.
Κι η πόλη σαν να ξεψυχά
μόλις ακούει τη φωνή μου
κι εγώ κρεμώ το μυστικό
που σημαδεύει τη σιωπή μου.
Η μορφή σου χάνεται και ξεθωριάζει
χωρίς τον πόνο μου να μετριάζει,
λεπίδες δίκοπες οι αναμνήσεις
μου λένε πως δε θα ξαναγυρίσεις,
λεπίδες δίκοπες οι αναμνήσεις
μου λένε πως δε θα ξαναγυρίσεις.
Χάνομαι κι έρχομαι ξανά
διεκδικώντας την καρδιά σου,
τις νύχτες μόνος τριγυρνώ
αναζητώντας τα φιλιά σου.
Κι η πόλη μοιάζει να γελά
στους φάλτσους ήχους της φωνής μου,
είσαι το αύριο, είσαι το χτες,
η καταδίκη της ζωής μου.
Η μορφή σου χάνεται και ξεθωριάζει
χωρίς τον πόνο μου να μετριάζει,
λεπίδες δίκοπες οι αναμνήσεις
μου λένε πως δε θα ξαναγυρίσεις,
λεπίδες δίκοπες οι αναμνήσεις
μου λένε πως δε θα ξαναγυρίσεις.
|
Chánome s’ érima stená
kuvalóntas stin psichí mu
énan érota tirannikó
pu therízi ti zoí mu.
Ki i póli san na ksepsichá
mólis akui ti foní mu
ki egó kremó to mistikó
pu simadevi ti siopí mu.
I morfí su chánete ke ksethoriázi
chorís ton póno mu na metriázi,
lepídes díkopes i anamnísis
mu léne pos de tha ksanagirísis,
lepídes díkopes i anamnísis
mu léne pos de tha ksanagirísis.
Chánome ki érchome ksaná
diekdikóntas tin kardiá su,
tis níchtes mónos trigirnó
anazitóntas ta filiá su.
Ki i póli miázi na gelá
stus fáltsus íchus tis fonís mu,
ise to avrio, ise to chtes,
i katadíki tis zoís mu.
I morfí su chánete ke ksethoriázi
chorís ton póno mu na metriázi,
lepídes díkopes i anamnísis
mu léne pos de tha ksanagirísis,
lepídes díkopes i anamnísis
mu léne pos de tha ksanagirísis.
|
