|
Δεν υπακούνε οι αισθήσεις
παραπατάω μα εσύ ακόμα να φανείς
δεν με βοηθάνε οι καταχρήσεις όταν σε σκέφτομαι
το παραδέχομαι πως καταστρέφομαι
Λιώμα θα είμαι λιώμα
μα θα σκέφτομαι εσένα ακόμα
το πρωί σε κώμα
θα γυρεύω το δικό σου στόμα
για ένα σου φιλί
για ένα σου φιλί
λιώμα θα είμαι λιώμα
και θα φταις εσύ
Με τόσα όνειρα χαμένα
τι έχει μείνει πια για μένα
θα καταλήξω πάλι κάπου να τα πιω
δεν θα είμαι πια εγώ
Λιώμα θα είμαι λιώμα
μα θα σκέφτομαι εσένα ακόμα
το πρωί σε κώμα
θα γυρεύω το δικό σου στόμα
για ένα σου φιλί
για ένα σου φιλί
λιώμα θα είμαι λιώμα
και θα φταις εσύ
|
Den ipakune i esthísis
parapatáo ma esí akóma na fanis
den me voitháne i katachrísis ótan se skéftome
to paradéchome pos katastréfome
Lióma tha ime lióma
ma tha skéftome eséna akóma
to pri se kóma
tha girevo to dikó su stóma
gia éna su filí
gia éna su filí
lióma tha ime lióma
ke tha ftes esí
Me tósa ónira chaména
ti échi mini pia gia ména
tha katalíkso páli kápu na ta pio
den tha ime pia egó
Lióma tha ime lióma
ma tha skéftome eséna akóma
to pri se kóma
tha girevo to dikó su stóma
gia éna su filí
gia éna su filí
lióma tha ime lióma
ke tha ftes esí
|
