Στα Γιάννενα τρελαίνονται οι βροχές
παίρνουν φωτιά και σβήνουνε στη λίμνη
μα τον δικό σου τον καημό η πιο μεγάλη θάλασσα δε σβήνει
Στη Λάρισα ο ήλιος την αυγή
τρυπάει την πέτρα κι ερωτεύεται το χώμα
μα η δική σου η πληγή παλεύει
και δεν έκλεισε ακόμα
Μάτια μου μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν
Μάτια μου για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές
ίδιες μ’ αυτές που τώρα με τυλίγουν
Στη Κρήτη αναστενάζουν τα πουλιά
όμως στολίζουν τις φωλιές τους με μετάξι
μα ο δικός σου ο στεναγμός δεν λέει απ’τη ψυχή μου να πετάξει
Στην Έδεσσα ματώνουν τα νερά
όμως αγιάζουν μόλις πέσουν στο ποτάμι
μα τα δικά μου τα φιλιά σου τα ’δωσα και πήγανε χαράμι
Μάτια μου μες στα μάτια σου μεθάνε οι εποχές
και μια ζωή την άνοιξη μου κρύβουν
Μάτια μου για τα μάτια σου έπεφτα σε φωτιές
ίδιες μ’ αυτές που τώρα με τυλίγουν
|
Sta Giánnena trelenonte i vrochés
pernun fotiá ke svínune sti límni
ma ton dikó su ton kaimó i pio megáli thálassa de svíni
Sti Lárisa o ílios tin avgí
tripái tin pétra ki erotevete to chóma
ma i dikí su i pligí palevi
ke den éklise akóma
Mátia mu mes sta mátia su metháne i epochés
ke mia zoí tin ániksi mu krívun
Mátia mu gia ta mátia su épefta se fotiés
ídies m’ aftés pu tóra me tilígun
Sti Kríti anastenázun ta puliá
ómos stolízun tis foliés tus me metáksi
ma o dikós su o stenagmós den léi ap’ti psichí mu na petáksi
Stin Έdessa matónun ta nerá
ómos agiázun mólis pésun sto potámi
ma ta diká mu ta filiá su ta ’dosa ke pígane charámi
Mátia mu mes sta mátia su metháne i epochés
ke mia zoí tin ániksi mu krívun
Mátia mu gia ta mátia su épefta se fotiés
ídies m’ aftés pu tóra me tilígun
|