|
Δε με φοβίζεις εσύ
κι ας είσαι κεραυνός,
στα μάτια μου το δάκρυ,
σκιά που με κοιτάει,
φωνή που δε μιλάει.
Δε με φοβίζεις εσύ.
Με τρομάζει το αύριο
που δεν ξέρω ποιο θα `ναι.
Είν’ η αγάπη σου αμφίβολη
και πολύ τη φοβάμαι.
Δε με φοβίζεις εσύ
κι ας ήρθες ξαφνικά
σαν μπόρα στη ζωή μου,
σαν φλόγα να με κάψεις,
στις στάχτες να με θάψεις.
Δε με φοβίζεις εσύ.
Με τρομάζει το αύριο
που δεν ξέρω ποιο θα `ναι.
Είν’ η αγάπη σου αμφίβολη
και πολύ τη φοβάμαι.
|
De me fovízis esí
ki as ise keravnós,
sta mátia mu to dákri,
skiá pu me kitái,
foní pu de milái.
De me fovízis esí.
Me tromázi to avrio
pu den kséro pio tha `ne.
In’ i agápi su amfívoli
ke polí ti fováme.
De me fovízis esí
ki as írthes ksafniká
san bóra sti zoí mu,
san flóga na me kápsis,
stis stáchtes na me thápsis.
De me fovízis esí.
Me tromázi to avrio
pu den kséro pio tha `ne.
In’ i agápi su amfívoli
ke polí ti fováme.
|
