|
Με τη μοναξιά μαλώνω, με τα λάθη μου θυμώνω,
τον εγωισμό σκοτώνω, γύρισε ξανά,
δεν ανέχομαι το χρόνο γιατί με πληγώνει μόνο,
δεν μπορεί να σ’ αγαπούσα τόσο δυνατά.
Ξημέρωμα, κι εσύ δεν είσ’ εδώ,
τον τρόπο ψάχνω να σε ξαναβρώ,
πόσο μου λείπεις, θέλω να σου πω,
πόσο σε θέλω, πόσο σ’ αγαπώ,
ξημέρωμα και ζω χωρίς σκοπό,
η νύχτα με σκοτώνει, τη μισώ,
γιατί ήσουνα το άλλο μου μισό,
ξημέρωμα, κι εσύ δεν είσ’ εδώ.
Με τη μοναξιά μαλώνω κάθε βράδυ που ματώνω,
και για όλα μετανιώνω, γύρισε ξανά,
να σε δω, να σου μιλήσω, θέλω να γυρίσεις πίσω,
δε θα σε στεναχωρήσω, αγάπη μου, ξανά.
Ξημέρωμα, κι εσύ δεν είσ’ εδώ,
τον τρόπο ψάχνω να σε ξαναβρώ,
πόσο μου λείπεις, θέλω να σου πω,
πόσο σε θέλω, πόσο σ’ αγαπώ,
ξημέρωμα και ζω χωρίς σκοπό,
η νύχτα με σκοτώνει, τη μισώ,
γιατί ήσουνα το άλλο μου μισό,
ξημέρωμα, κι εσύ δεν είσ’ εδώ.
|
Me ti monaksiá malóno, me ta láthi mu thimóno,
ton egismó skotóno, girise ksaná,
den anéchome to chróno giatí me pligóni móno,
den bori na s’ agapusa tóso dinatá.
Ksiméroma, ki esí den is’ edó,
ton trópo psáchno na se ksanavró,
póso mu lipis, thélo na su po,
póso se thélo, póso s’ agapó,
ksiméroma ke zo chorís skopó,
i níchta me skotóni, ti misó,
giatí ísuna to állo mu misó,
ksiméroma, ki esí den is’ edó.
Me ti monaksiá malóno káthe vrádi pu matóno,
ke gia óla metanióno, girise ksaná,
na se do, na su milíso, thélo na girísis píso,
de tha se stenachoríso, agápi mu, ksaná.
Ksiméroma, ki esí den is’ edó,
ton trópo psáchno na se ksanavró,
póso mu lipis, thélo na su po,
póso se thélo, póso s’ agapó,
ksiméroma ke zo chorís skopó,
i níchta me skotóni, ti misó,
giatí ísuna to állo mu misó,
ksiméroma, ki esí den is’ edó.
|
