|
Έχω στα χείλη βαθιά πληγή,
ματώνει σαν σε θυμάμαι.
Σ’ έχω στη σκέψη ακοίμητη
τις νύχτες που δεν κοιμάμαι,
τις νύχτες που δεν κοιμάμαι.
Κρεμάω στο στήθος μου για φυλαχτό
μια χτένα σου ασημένια.
Για των μαλλιών σου το μπλέξιμο
να ’χει ο καθρέφτης σου έννοια,
να ’χει ο καθρέφτης σου έννοια.
Πως σε κέντησα, σαν τη μέλισσα,
το φαρμάκι μου απ’ το δάκρυ μου.
Μήλο μου μισό, πως να χωριστώ
από σένα που αγαπώ;
Τ’ άστρα που ορίζει ο ουρανός
τους κήπους του να φωτίζει
σβήνει τ’ αστέρι μας αλύπητος,
το χωρισμό μας ξορκίζει,
το χωρισμό μας ξορκίζει.
Όσα τραγούδια δεν έχω πει
απόψε θα τραγουδήσω,
κι αν ο λυγμός μου στα δυο κοπεί
άλλο τραγούδι θ’ αρχίσω,
άλλο τραγούδι θ’ αρχίσω.
Πως σε κέντησα, σαν τη μέλισσα,
το φαρμάκι μου απ’ το δάκρυ μου.
Μήλο μου μισό, πως να χωριστώ
από σένα που αγαπώ;
|
Έcho sta chili vathiá pligí,
matóni san se thimáme.
S’ écho sti sképsi akimiti
tis níchtes pu den kimáme,
tis níchtes pu den kimáme.
Kremáo sto stíthos mu gia filachtó
mia chténa su asiménia.
Gia ton mallión su to bléksimo
na ’chi o kathréftis su énnia,
na ’chi o kathréftis su énnia.
Pos se kéntisa, san ti mélissa,
to farmáki mu ap’ to dákri mu.
Mílo mu misó, pos na choristó
apó séna pu agapó;
T’ ástra pu orízi o uranós
tus kípus tu na fotízi
svíni t’ astéri mas alípitos,
to chorismó mas ksorkízi,
to chorismó mas ksorkízi.
Όsa tragudia den écho pi
apópse tha tragudíso,
ki an o ligmós mu sta dio kopi
állo tragudi th’ archíso,
állo tragudi th’ archíso.
Pos se kéntisa, san ti mélissa,
to farmáki mu ap’ to dákri mu.
Mílo mu misó, pos na choristó
apó séna pu agapó;
|
