|
Ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων
στους Αιγός ποταμούς
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα
Πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες
πάει πια κι η Περίκλεια αίγλη
Ήρθε βαριά σιωπή στην αγορά
κι η ασυδοσία των τριάντα τυράννων
Τα πάντα γίνονταν ερήμην μας
και τα πιο δικά μας
χωρίς την δυνατότητα μιας έστω τυπικής
διαμαρτυρίας
Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία
Κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια
Κι αν γινόταν ποτέ να μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα
κάποιον παλιό μας φίλο
Αυτός δε θα δεχότανε από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας
Με το δίκιο του ο άνθρωπος
Γι’ αυτό καλά είναι εδώ
Μπορεί και να αποκτήσουμε
μια νέα επαφή με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα
ένα κομμάτι θάλασσα
τις πέτρες τα χορτάρια
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα
βαθύ βιολετί συγκινημένο
Κι ίσως μια μέρα βρεθεί ένας νέος Κίμωνας
Μυστικά οδηγημένος απ’ τον ήλιο τον αετό
να σκάψει και να βρει
την σιδερένια αιχμή απ’ το δόρυ μας
σκουριασμένη λιωμένη κι αυτή
Και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη δοξαστική πομπή
με μουσική και στεφάνια στην Αθήνα
|
Ύstera apó tin panolethría ton Athineon
stus Egós potamus
ke lígo argótera
metá tin telikí mas ítta
Páne pia i eleftheres kuvéntes
pái pia ki i Períklia egli
Ήrthe variá siopí stin agorá
ki i asidosía ton triánta tiránnon
Ta pánta ginontan erímin mas
ke ta pio diká mas
chorís tin dinatótita mias ésto tipikís
diamartirías
Sti fotiá ta chartiá ke ta vivlía
Ki i timí tis patrídas sta skupídia
Ki an ginótan poté na mas epétrepan
na férume gia mártira
kápion palió mas fílo
Aftós de tha dechótane apó fóvo
mípos ke páthi ta diká mas
Me to díkio tu o ánthropos
Gi’ aftó kalá ine edó
Bori ke na apoktísume
mia néa epafí me ti físi
kitóntas píso apó to sírma
éna kommáti thálassa
tis pétres ta chortária
í kápio sínnefo sto liógerma
vathí violetí sigkiniméno
Ki ísos mia méra vrethi énas néos Kímonas
Mistiká odigiménos ap’ ton ílio ton aetó
na skápsi ke na vri
tin siderénia echmí ap’ to dóri mas
skuriasméni lioméni ki aftí
Ke na tin kuvalísi epísima
se pénthimi doksastikí pobí
me musikí ke stefánia stin Athína
|
