Στα ματάκια σου αλλάζει
χρώματα ο ουρανός.
Πότε σαν το Μάη μοιάζεις,
πότε άστατος καιρός.
Μικρό μου κοριτσάκι, του ονείρου μου δρομάκι,
γιατί δε μ’ αγαπάς;
Στη μοναξιά του κόσμου ένα χεράκι δώσ’ μου
κι έχει ζωή για μας.
Μικρό μου κοριτσάκι, κλειστό γαρυφαλλάκι
στα χέρια σου κρατάς.
Στη μοναξιά του κόσμου ένα χεράκι δώσ’ μου
κι έχει ο Θεός για μας.
Τα χειλάκια σου κλειδώνεις,
ρούχο τη σιωπή φοράς.
Σαν αγκάθι με πληγώνεις,
σαν λουλούδι με μεθάς.
|
Sta matákia su allázi
chrómata o uranós.
Póte san to Mái miázis,
póte ástatos kerós.
Mikró mu koritsáki, tu oniru mu dromáki,
giatí de m’ agapás;
Sti monaksiá tu kósmu éna cheráki dós’ mu
ki échi zoí gia mas.
Mikró mu koritsáki, klistó garifalláki
sta chéria su kratás.
Sti monaksiá tu kósmu éna cheráki dós’ mu
ki échi o Theós gia mas.
Ta chilákia su klidónis,
rucho ti siopí forás.
San agkáthi me pligónis,
san luludi me methás.
|