|
Εγώ του έρωτα παιδί
Μες στην υπερβολή
Στ’ άκρα η επιθυμία
Θα πιω το σώμα που αγαπώ
Κι ύστερα ας πνιγώ
Μαζί του με μανία
Μπες στη μάχη
Μέσα μου ανίερη φωτιά υπάρχει
Πόθος που με καίει μα δεν θα γίνει στάχτη
Μη φοβάσαι, μην κοιμάσαι
Παραδώσου
Είμαι ο δαίμονας σου είμαι κι ο θεός σου
Γίνομαι το είναι σου αν μπω εντός σου
Άνοιξε μου, άγγελε μου
Νιώσε ότι νιώθω
Πάρε με στα χέρια σου
Σε θέλω τόσο μόνο εξ επαφής
Δεν είμαι θύμα κρύψε τα μαχαίρια σου
Κι αγάπησε με όσο άλλος κανείς
Πετάω τα ρούχα της ψυχής
Κι ας ντρέπομαι μη δεις
Τα πιο βαθιά σημάδια
Κι εκεί κουμπώνει το κορμί
Η τέλεια επαφή
Φωτίζει τα σκοτάδια
|
Egó tu érota pedí
Mes stin ipervolí
St’ ákra i epithimía
Tha pio to sóma pu agapó
Ki ístera as pnigó
Mazí tu me manía
Bes sti máchi
Mésa mu aníeri fotiá ipárchi
Póthos pu me kei ma den tha gini stáchti
Mi fováse, min kimáse
Paradósu
Ime o demonas su ime ki o theós su
Ginome to ine su an bo entós su
Άnikse mu, ángele mu
Nióse óti niótho
Páre me sta chéria su
Se thélo tóso móno eks epafís
Den ime thíma krípse ta macheria su
Ki agápise me óso állos kanis
Petáo ta rucha tis psichís
Ki as ntrépome mi dis
Ta pio vathiá simádia
Ki eki kubóni to kormí
I télia epafí
Fotízi ta skotádia
|
