Νιώθω σαν να έγινε η νύχτα
στης μοναξιάς τα δύχτια
και δρόμος και γκρεμός
νιώθω πως όλα τα ‘χω χάσει
γιατί μ’ έχεις ξεχάσει
καρδιά μου έτσι κι αλλιώς
Μόνος μου ξανά
κι αυτή η νύχτα δεν περνά
με σκόρπια λόγια
και με άδειες συζητήσεις
Μόνος μου ξανά
κι ούτε ένας φίλος πουθενά
παράπονό μου, να μου πει πως
θα γυρίσεις, θα αργήσεις
Πάω, που πάω αναρωτιέμαι
γιατί δε σε απαρνιέμαι
κι ακόμα σ’ αγαπώ
πάω να τρελαθώ, το ξέρω
μου λείπεις και υποφέρω
και θέλω να σε δω
Μόνος μου ξανά
κι αυτή η νύχτα δεν περνά
με σκόρπια λόγια
και με άδειες συζητήσεις
Μόνος μου ξανά
κι ούτε ένας φίλος πουθενά
παράπονό μου, να μου πει πως
θα γυρίσεις, θα αργήσεις
|
Niótho san na égine i níchta
stis monaksiás ta díchtia
ke drómos ke gkremós
niótho pos óla ta ‘cho chási
giatí m’ échis ksechási
kardiá mu étsi ki alliós
Mónos mu ksaná
ki aftí i níchta den perná
me skórpia lógia
ke me ádies sizitísis
Mónos mu ksaná
ki ute énas fílos puthená
paráponó mu, na mu pi pos
tha girísis, tha argísis
Páo, pu páo anarotiéme
giatí de se aparniéme
ki akóma s’ agapó
páo na trelathó, to kséro
mu lipis ke ipoféro
ke thélo na se do
Mónos mu ksaná
ki aftí i níchta den perná
me skórpia lógia
ke me ádies sizitísis
Mónos mu ksaná
ki ute énas fílos puthená
paráponó mu, na mu pi pos
tha girísis, tha argísis
|