|
Σήμερα, τα χρώματα αλλάζουν,
γκρίζο το τοπίο στη βροχή,
ήρθε η στιγμή που είπες “φεύγω”
και μένω πάλι μόνη, στη σιωπή.
Τα όνειρα που κάναμε, χαμένα,
μοιάζουν με ναυάγια στο βυθό,
και είναι τόσο άδικο για μένα,
αφού εγώ, για μια ζωή, θα σ’ αγαπώ.
Χωρίς εσένα τι να σκεφτώ,
μου λείπεις τόσο, πάω να τρελαθώ,
κάθε σου φιλί, σημάδι στο κορμί,
ό,τι σε θυμίζει με πονάει πιο πολύ.
Χωρίς εσένα τι να σκεφτώ,
μου λείπεις τόσο, πάω να τρελαθώ,
κάθε μας στιγμή, σημάδι στην ψυχή,
ό,τι σε θυμίζει είν’ αγιάτρευτη πληγή.
Μόνη μου, λοιπόν, αυτό το βράδυ,
τίποτα δεν είναι όπως χθες,
έκλεισες την πόρτα και δεν είδες
ότι πήρες της ζωής μου τις χαρές.
Τα όνειρα που κάναμε, χαμένα,
μοιάζουν με ναυάγια στο βυθό,
και είναι τόσο άδικο για μένα,
αφού εγώ, για μια ζωή, θα σ’ αγαπώ.
Χωρίς εσένα τι να σκεφτώ,
μου λείπεις τόσο, πάω να τρελαθώ,
κάθε σου φιλί, σημάδι στο κορμί,
ό,τι σε θυμίζει με πονάει πιο πολύ.
Χωρίς εσένα τι να σκεφτώ,
μου λείπεις τόσο, πάω να τρελαθώ,
κάθε μας στιγμή, σημάδι στην ψυχή,
ό,τι σε θυμίζει είν’ αγιάτρευτη πληγή.
|
Símera, ta chrómata allázun,
gkrízo to topío sti vrochí,
írthe i stigmí pu ipes “fevgo”
ke méno páli móni, sti siopí.
Ta ónira pu káname, chaména,
miázun me nafágia sto vithó,
ke ine tóso ádiko gia ména,
afu egó, gia mia zoí, tha s’ agapó.
Chorís eséna ti na skeftó,
mu lipis tóso, páo na trelathó,
káthe su filí, simádi sto kormí,
ó,ti se thimízi me ponái pio polí.
Chorís eséna ti na skeftó,
mu lipis tóso, páo na trelathó,
káthe mas stigmí, simádi stin psichí,
ó,ti se thimízi in’ agiátrefti pligí.
Móni mu, lipón, aftó to vrádi,
típota den ine ópos chthes,
éklises tin pórta ke den ides
óti píres tis zoís mu tis charés.
Ta ónira pu káname, chaména,
miázun me nafágia sto vithó,
ke ine tóso ádiko gia ména,
afu egó, gia mia zoí, tha s’ agapó.
Chorís eséna ti na skeftó,
mu lipis tóso, páo na trelathó,
káthe su filí, simádi sto kormí,
ó,ti se thimízi me ponái pio polí.
Chorís eséna ti na skeftó,
mu lipis tóso, páo na trelathó,
káthe mas stigmí, simádi stin psichí,
ó,ti se thimízi in’ agiátrefti pligí.
|
