|
Με μια κίνηση απλή
σε κόσμους μαγικούς με πας
και με μιαν άρτια τεχνική
σ’ αρέσει να μ’ εξαπατάς.
Υφαίνεις λέξεις τρυφερές
καθ’ όλα ανατρεπτικές
και προσποιείσαι σαν παιδί
την πιο ανύποπτη
την πιο ανύποπτη στιγμή.
Να μ’ αγαπάς
όσο αντέχεις τώρα που μ’ έχεις,
να μ’ αγαπάς,
σ’ έχω δε σ’ έχω, όλα τ’ αντέχω
για να σου κλέβω, θες δε θες,
απλές κι ανθρώπινες στιγμές.
Ζητάς και παίρνεις καθετί
μα ξεδιπλώνεις όσα θες
με ένστικτο που πυροδοτεί
του πανικού τις πυρκαγιές.
Στα σκοτεινά σ’ άλλη αγκαλιά
γδύνεσαι ντύνεσαι κρυφά,
έρχεσαι, φεύγεις και όπου πας
πάλι εδώ, πάλι εδώ ξαναγυρνάς.
|
Me mia kínisi aplí
se kósmus magikus me pas
ke me mian ártia technikí
s’ arési na m’ eksapatás.
Ifenis léksis triferés
kath’ óla anatreptikés
ke prospiise san pedí
tin pio anípopti
tin pio anípopti stigmí.
Na m’ agapás
óso antéchis tóra pu m’ échis,
na m’ agapás,
s’ écho de s’ écho, óla t’ antécho
gia na su klévo, thes de thes,
aplés ki anthrópines stigmés.
Zitás ke pernis kathetí
ma ksediplónis ósa thes
me énstikto pu pirodoti
tu paniku tis pirkagiés.
Sta skotiná s’ álli agkaliá
gdínese ntínese krifá,
érchese, fevgis ke ópu pas
páli edó, páli edó ksanagirnás.
|
