Έτσι και περάσει ένας χρόνος
τα ποτάμια κλείνονται στην κοίτη τους,
έτσι και περάσει ένας χρόνος
η ζωή νικάει και τους αήττητους.
Έτσι και περάσει ένας χρόνος
παίρνουνε τα όνειρα φωτιά,
έτσι και περάσει ένας χρόνος
ξεχωρίζει η αλήθεια απ’ την ψευτιά.
Πάνω κάτω, πέρα δώθε
μας πηγαίνεις, κόσμε νόθε,
μια στη νύχτα μια στο φως,
μια στη γη και μια στα σύννεφα.
Έτσι και περάσει ένας χρόνος
χάνουν οι ψυχές τ’ αρχαία ρίγη τους,
έτσι και περάσει ένας χρόνος
βρίσκουν οι καρδιές καρπούς ατρύγητους.
Έτσι και περάσει ένας χρόνος
άλλα χιόνια πέφτουν στα βουνά,
έτσι και περάσει ένας χρόνος
άλλη αγάπη πάντα ξεκινά.
Πάνω κάτω, πέρα δώθε
μας πηγαίνεις, κόσμε νόθε,
μια στη νύχτα μια στο φως,
μια στη γη και μια στα σύννεφα.
|
Έtsi ke perási énas chrónos
ta potámia klinonte stin kiti tus,
étsi ke perási énas chrónos
i zoí nikái ke tus aíttitus.
Έtsi ke perási énas chrónos
pernune ta ónira fotiá,
étsi ke perási énas chrónos
ksechorízi i alíthia ap’ tin pseftiá.
Páno káto, péra dóthe
mas pigenis, kósme nóthe,
mia sti níchta mia sto fos,
mia sti gi ke mia sta sínnefa.
Έtsi ke perási énas chrónos
chánun i psichés t’ archea rígi tus,
étsi ke perási énas chrónos
vrískun i kardiés karpus atrígitus.
Έtsi ke perási énas chrónos
álla chiónia péftun sta vuná,
étsi ke perási énas chrónos
álli agápi pánta ksekiná.
Páno káto, péra dóthe
mas pigenis, kósme nóthe,
mia sti níchta mia sto fos,
mia sti gi ke mia sta sínnefa.
|