|
Ο μοναχογιός του πόνου είμ’ εγώ,
ο μοναχογιός του πόνου
που στην άκρη κάποιου δρόμου
πάνω στο κορμί του αγέρα
φτιάχνω λόγια να σου πω.
Γράμμα που δεν έγραψα ποτέ
απόψε θα σου στείλω,
λόγια που δεν άκουσες ποτέ
απόψε θα σου πω.
Θέλω να υπάρχεις, θέλω να υπάρχεις
μόνο για να σ’ αγαπώ.
Ο μοναχογιός του πόνου σ’ το ζητάει αυτό.
Ο μοναχογιός του πόνου είμ’ εγώ
ο μοναχογιός του πόνου
που στην ερημιά του δρόμου
βάζω την ντροπή στην άκρη
κι όλα θέλω να σ’ τα πω.
Γράμμα που δεν έγραψα ποτέ
απόψε θα σου στείλω,
λόγια που δεν άκουσες ποτέ
απόψε θα σου πω.
Θέλω να υπάρχεις, θέλω να υπάρχεις
μόνο για να σ’ αγαπώ.
Ο μοναχογιός του πόνου σ’ το ζητάει αυτό.
|
O monachogiós tu pónu im’ egó,
o monachogiós tu pónu
pu stin ákri kápiu drómu
páno sto kormí tu agéra
ftiáchno lógia na su po.
Grámma pu den égrapsa poté
apópse tha su stilo,
lógia pu den ákuses poté
apópse tha su po.
Thélo na ipárchis, thélo na ipárchis
móno gia na s’ agapó.
O monachogiós tu pónu s’ to zitái aftó.
O monachogiós tu pónu im’ egó
o monachogiós tu pónu
pu stin erimiá tu drómu
vázo tin ntropí stin ákri
ki óla thélo na s’ ta po.
Grámma pu den égrapsa poté
apópse tha su stilo,
lógia pu den ákuses poté
apópse tha su po.
Thélo na ipárchis, thélo na ipárchis
móno gia na s’ agapó.
O monachogiós tu pónu s’ to zitái aftó.
|
