Όταν βλέπεις μεθυσμένο,
και όταν συναντάς,
με τι μέθυσε…
ποτέ σου,
φίλε μη ρωτάς!
Όταν βλέπεις μεθυσμένο,
να τον συμπαθάς,
πόσο ήπιε, γιατί ήπιε,
φίλε μη ρωτάς!
Ο πικραμένος άνθρωπος
και με νερό μεθάει,
του φτάνει μόνο μια γουλιά,
να ζαλιστεί απ’ τα παλιά,
και να παραπατάει.
Ο πικραμένος άνθρωπος
και με νερό μεθάει,
του φτάνει μόνο μια γουλιά,
να ζαλιστεί απ’ τα παλιά,
και να παραπατάει.
Όταν βλέπεις μεθυσμένο,
και όταν συναντάς,
με τι μέθυσε…
ποτέ σου,
φίλε μη ρωτάς!
Όταν βλέπεις μεθυσμένο,
να μη του μιλάς,
ίσως ήπιε για μια αγάπη,
που εσύ φιλάς.
Ο πικραμένος άνθρωπος
και με νερό μεθάει,
του φτάνει μόνο μια γουλιά,
να ζαλιστεί απ’ τα παλιά,
και να παραπατάει.
Ο πικραμένος άνθρωπος
και με νερό μεθάει,
του φτάνει μόνο μια γουλιά,
να ζαλιστεί απ’ τα παλιά,
και να παραπατάει.
|
Όtan vlépis methisméno,
ke ótan sinantás,
me ti méthise…
poté su,
fíle mi rotás!
Όtan vlépis methisméno,
na ton sibathás,
póso ípie, giatí ípie,
fíle mi rotás!
O pikraménos ánthropos
ke me neró methái,
tu ftáni móno mia guliá,
na zalisti ap’ ta paliá,
ke na parapatái.
O pikraménos ánthropos
ke me neró methái,
tu ftáni móno mia guliá,
na zalisti ap’ ta paliá,
ke na parapatái.
Όtan vlépis methisméno,
ke ótan sinantás,
me ti méthise…
poté su,
fíle mi rotás!
Όtan vlépis methisméno,
na mi tu milás,
ísos ípie gia mia agápi,
pu esí filás.
O pikraménos ánthropos
ke me neró methái,
tu ftáni móno mia guliá,
na zalisti ap’ ta paliá,
ke na parapatái.
O pikraménos ánthropos
ke me neró methái,
tu ftáni móno mia guliá,
na zalisti ap’ ta paliá,
ke na parapatái.
|