|
Στο βαγόνι αντικριστά
μες στα μαύρα σου γυαλιά
δρόμοι, θάλασσες, βουνά
προσπερνάνε
Προσπερνάνε βιαστικά
σαν ταινία που κυλά
σαν ρολόι που χτυπά
που τραβάμε
Κι όσα χαθήκανε
δεν ξεχαστήκανε
Όλα αλλάζουν
όλα γύρω σου αλλάζουν
σου γελάνε, σε τρομάζουν
με όσα ήξερες δε μοιάζουν
οοο, όλα αλλάζουν
Μια ο κόσμος σκοτεινός
μια λουσμένος μες στο φως
κι όλο αλλάζει ο καιρός
κι όλο πάμε
Όλο πάμε πιο μπροστά
και κοιτάμε σαν παιδιά
κάτι φίλοι απ’ τα παλιά
χαιρετάνε
Κι όσοι χαθήκανε
δεν ξεχαστήκανε
Στην παλιά διαδρομή
με καινούργια μηχανή
μια καινούργια μουσική
μ’ οδηγάει
Οδηγάνε τα παιδιά
κι εμείς πίσω αγκαλιά
μες στα μαύρα σου γυαλιά
ποιος γελάει
Κι όλα όσα σώθηκαν
μεταμορφώθηκαν
|
Sto vagóni antikristá
mes sta mavra su gialiá
drómi, thálasses, vuná
prospernáne
Prospernáne viastiká
san tenía pu kilá
san rolói pu chtipá
pu traváme
Ki ósa chathíkane
den ksechastíkane
Όla allázun
óla giro su allázun
su geláne, se tromázun
me ósa íkseres de miázun
ooo, óla allázun
Mia o kósmos skotinós
mia lusménos mes sto fos
ki ólo allázi o kerós
ki ólo páme
Όlo páme pio brostá
ke kitáme san pediá
káti fíli ap’ ta paliá
cheretáne
Ki ósi chathíkane
den ksechastíkane
Stin paliá diadromí
me kenurgia michaní
mia kenurgia musikí
m’ odigái
Odigáne ta pediá
ki emis píso agkaliá
mes sta mavra su gialiá
pios gelái
Ki óla ósa sóthikan
metamorfóthikan
|
