|
Αγεφύρωτο το χάσμα παραμένει δυστυχώς,
μεταξύ μας και ο πόνος στην ψυχή μου μεγαλώνει,
μεγαλώνει,
σ’ αγαπάω, κάνω ό,τι μπορώ,
μα μου λες δεν είναι αρκετό,
η τρελή σου η λογική με ισοπεδώνει.
Κάνεις όνειρα πολυτελείας,
όνειρα εξωπραγματικά,
δείγμα άρρωστης νοοτροπίας
που οδηγεί στο πουθενά,
κάνεις όνειρα πολυτελείας,
όνειρα μεγάλα και τρελά,
που κρατάνε μόνο για μια νύχτα
και στο τέλος τα πληρώνουμε ακριβά.
Λες πως θα `θελες να ζήσεις σ’ έναν κόσμο μαγικό,
με βιτρίνες και με φώτα,
σ’ έναν κόσμο απ’ το δικό μας πιο μεγάλο,
σ’ αγαπάω, κάνω ό,τι μπορώ,
για το παραπάνω προσπαθώ,
μα εσύ αν μ’ αγαπάς, πολύ το αμφιβάλλω.
Κάνεις όνειρα πολυτελείας,
όνειρα εξωπραγματικά,
δείγμα άρρωστης νοοτροπίας
που οδηγεί στο πουθενά,
κάνεις όνειρα πολυτελείας,
όνειρα μεγάλα και τρελά,
που κρατάνε μόνο για μια νύχτα
και στο τέλος τα πληρώνουμε ακριβά.
Κάνεις όνειρα πολυτελείας,
όνειρα μεγάλα και τρελά,
που κρατάνε μόνο για μια νύχτα
και στο τέλος τα πληρώνουμε ακριβά.
|
Agefíroto to chásma paraméni distichós,
metaksí mas ke o pónos stin psichí mu megalóni,
megalóni,
s’ agapáo, káno ó,ti boró,
ma mu les den ine arketó,
i trelí su i logikí me isopedóni.
Kánis ónira politelias,
ónira eksopragmatiká,
digma árrostis nootropías
pu odigi sto puthená,
kánis ónira politelias,
ónira megála ke trelá,
pu kratáne móno gia mia níchta
ke sto télos ta plirónume akrivá.
Les pos tha `theles na zísis s’ énan kósmo magikó,
me vitrínes ke me fóta,
s’ énan kósmo ap’ to dikó mas pio megálo,
s’ agapáo, káno ó,ti boró,
gia to parapáno prospathó,
ma esí an m’ agapás, polí to amfivállo.
Kánis ónira politelias,
ónira eksopragmatiká,
digma árrostis nootropías
pu odigi sto puthená,
kánis ónira politelias,
ónira megála ke trelá,
pu kratáne móno gia mia níchta
ke sto télos ta plirónume akrivá.
Kánis ónira politelias,
ónira megála ke trelá,
pu kratáne móno gia mia níchta
ke sto télos ta plirónume akrivá.
|
