|
Εκεί που νόμιζα
πως όλα έχουν περάσει,
ότι τα έσβησε ο καιρός
κι έχουν σωπάσει,
νάσου μπροστά μου
ένα όνειρο περνάει,
έχει τα μάτια σου,
τα χείλη σου φοράει.
Εκεί που νόμιζα
πως όλα έχουν τελειώσει,
πως ό,τι ήταν να πληρώσω
έχω πληρώσει,
ήρθες κι έβαλες
φωτιά στα περασμένα
κι έμεινα πάλι
να μετράω από το ένα.
Μα κι αν μπορούσα
το χρόνο να γυρνούσα
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα.
Εκεί που νόμιζα
η ζωή πως μου γελάει,
πως μια χαρά ακόμα
ίσως μου χρωστάει,
εσύ προσπέρασες
δε γύρισες να δεις,
κι έγινε σκούρο
το πρωινό της Κυριακής.
Μα κι αν μπορούσα
το χρόνο να γυρνούσα…
|
Eki pu nómiza
pos óla échun perási,
óti ta ésvise o kerós
ki échun sopási,
násu brostá mu
éna óniro pernái,
échi ta mátia su,
ta chili su forái.
Eki pu nómiza
pos óla échun teliósi,
pos ó,ti ítan na pliróso
écho plirósi,
írthes ki évales
fotiá sta perasména
ki émina páli
na metráo apó to éna.
Ma ki an borusa
to chróno na girnusa
páli eséna th’ agapusa.
Eki pu nómiza
i zoí pos mu gelái,
pos mia chará akóma
ísos mu chrostái,
esí prospérases
de girises na dis,
ki égine skuro
to prinó tis Kiriakís.
Ma ki an borusa
to chróno na girnusa…
|
