|
Στα κατώφλια μας σκουριάζουν
παλληκαράκια είκοσι χρονώ
κι όταν πικραναστενάζουν,
χίλια φαρμάκια θλίβουν το στενό.
Γύρνα, Παναγιά μου και στις γειτονιές
μίλα με τ’ αγόρια που `ναι στις γωνιές,
τα φτωχά τ’ αγόρια στα υγρά στενά,
δεν προσμένουν χάδι από πουθενά.
Κομπολόγια κι αλυσίδες
παίζουν τα χέρια μέσ’ στη σκοτεινιά,
δε φυτρώνουν οι ελπίδες
στα λασπονέρια και στην παγωνιά.
Γύρνα, Παναγιά μου και στις γειτονιές
μίλα με τ’ αγόρια που `ναι στις γωνιές,
τα φτωχά τ’ αγόρια στα υγρά στενά,
δεν προσμένουν χάδι από πουθενά.
|
Sta katóflia mas skuriázun
pallikarákia ikosi chronó
ki ótan pikranastenázun,
chília farmákia thlívun to stenó.
Girna, Panagiá mu ke stis gitoniés
míla me t’ agória pu `ne stis goniés,
ta ftochá t’ agória sta igrá stená,
den prosménun chádi apó puthená.
Kobológia ki alisídes
pezun ta chéria més’ sti skotiniá,
de fitrónun i elpídes
sta lasponéria ke stin pagoniá.
Girna, Panagiá mu ke stis gitoniés
míla me t’ agória pu `ne stis goniés,
ta ftochá t’ agória sta igrá stená,
den prosménun chádi apó puthená.
|
