Με μια πανσέληνο η νύχτα αρμενίζει
και μες στο πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ
μεθώ για εκείνη που στη σκέψη μου γυρίζει
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα λαδιά
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
|
Me mia pansélino i níchta armenízi
ke mes sto plio tis fotiás ime ke egó
methó gia ekini pu sti sképsi mu girízi
ke stin anámnisí tis páli nafagó
ke stin anámnisí tis páli nafagó
Me mia pansélino sta mátia tis girízo
eki pu zísame me ónira trelá
me aporíes tin psichí mu vasanízo
pia logikí tis échi pári ta mialá
Metró gia chári tis tin ámmo ke ta astéria
ma théli káti parapáno i kardiá
giatí sta pio ómorfa tu chrónu kalokeria
krívonte píso káti sínnefa ladiá
Me mia pansélino sta mátia tis girízo
eki pu zísame me ónira trelá
me aporíes tin psichí mu vasanízo
pia logikí tis échi pári ta mialá
|