Κόλλησαν του ρολογιού οι δείχτες
δεν περνούν της μοναξιάς οι νύχτες
κόλλησε κι η σκέψη μου σε σένα
σ’ έχασα και έχασα και μένα
Βλέπω της ζωής μας τα κομμάτια
κι ένα δάκρυ έρχεται στα μάτια
σε κοιτώ την πόρτα να ανοίγεις
Θεέ μου γιατί σ’ άφησα να φύγεις
Και που να πάω τώρα μόνος που να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
νιώθω απέραντο κενό και κάθε νύχτα
με σκιές παραμιλάω
Και που να πάω τώρα μόνος που να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα
να σε κρατήσω και πως να ζήσω
Πίκρα ερημιά μελαγχολία
μια φωνή μου κλαίει στα ηχεία
η ψυχή μου χρώματα αλλάζει
μα το μαύρο μόνο της ταιριάζει
Σκόρπιες γύρω μου φωτογραφίες
όλες οι μικρές μας ιστορίες
τις κοιτώ κι η αγωνία με λιώνει
άραγε χαμογελάς ακόμη
Και που να πάω τώρα μόνος που να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
νιώθω απέραντο κενό και κάθε νύχτα
με σκιές παραμιλάω
Και που να πάω τώρα μόνος που να πάω
όλοι οι δρόμοι είσαι εσύ που αγαπάω
κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα
να σε κρατήσω και πως να ζήσω
|
Kóllisan tu rologiu i dichtes
den pernun tis monaksiás i níchtes
kóllise ki i sképsi mu se séna
s’ échasa ke échasa ke ména
Olépo tis zoís mas ta kommátia
ki éna dákri érchete sta mátia
se kitó tin pórta na anigis
Theé mu giatí s’ áfisa na fígis
Ke pu na páo tóra mónos pu na páo
óli i drómi ise esí pu agapáo
niótho apéranto kenó ke káthe níchta
me skiés paramiláo
Ke pu na páo tóra mónos pu na páo
óli i drómi ise esí pu agapáo
katigoró ton eaftó mu pu den bóresa
na se kratíso ke pos na zíso
Píkra erimiá melagcholía
mia foní mu klei sta ichia
i psichí mu chrómata allázi
ma to mavro móno tis teriázi
Skórpies giro mu fotografíes
óles i mikrés mas istoríes
tis kitó ki i agonía me lióni
árage chamogelás akómi
Ke pu na páo tóra mónos pu na páo
óli i drómi ise esí pu agapáo
niótho apéranto kenó ke káthe níchta
me skiés paramiláo
Ke pu na páo tóra mónos pu na páo
óli i drómi ise esí pu agapáo
katigoró ton eaftó mu pu den bóresa
na se kratíso ke pos na zíso
|