|
Δεν κλαίμε δε στενάζουμε
Παράπονο κανένα
Τα τρώμε όσα βγάζουμε
Και δόξασοι ο Θεός
Του κόσμου τα προβλήματα
Για μας είναι λυμένα
Στα ίδια πάμε βήματα
Κι αφέντες και λαός
Από τη ζωή ετούτη
Ένα κέρδος είχαμε
Της αγάπης μας τα πλούτη
Και γι’ αυτό πετύχαμε
Τα χέρια μας δοξάζουμε
Και με τα λίγα πάλι
Στα στήθια μας χαράζουμε
Λουλούδι τον καημό
Και ήσυχοι πλαγιάζουμε
Αφού μικροί μεγάλοι
Στο τέλος την αράζουμε
Στο ίδιο τον σταθμό
|
Den kleme de stenázume
Parápono kanéna
Ta tróme ósa vgázume
Ke dóksasi o Theós
Tu kósmu ta provlímata
Gia mas ine liména
Sta ídia páme vímata
Ki aféntes ke laós
Apó ti zoí etuti
Έna kérdos ichame
Tis agápis mas ta pluti
Ke gi’ aftó petíchame
Ta chéria mas doksázume
Ke me ta líga páli
Sta stíthia mas charázume
Luludi ton kaimó
Ke ísichi plagiázume
Afu mikri megáli
Sto télos tin arázume
Sto ídio ton stathmó
|
