|
Ένα αστέρι μακρινό λίγο φως απ’ τη ματιά σου
κι έχω τόσο ουρανό στην αγκαλιά σου
Πέφτει η νύχτα σιωπηλά κι όπως γέρνω στο κορμί σου
κλέβω λίγα σου φιλιά κι ορκίζομαι ξανά να ζω απ’ τη ζωή σου
Πόσο φοβάμαι αν όλα αυτά
που είσαι για μένα
δε θα ’σαι πια
πόσο φοβάμαι που δεν μπορώ
να σταματήσω το χρόνο εδώ
πόσο φοβάμαι το ξέρω είναι κουτό
μα πόσο σ’ αγαπώ
Όλα γύρω μαγικά δυο καρδιές μαζί μεθάνε
πίνοντας γουλιά γουλιά χρόνο ξεχνάνε
Κι όπως είναι πια αργά δυο κουβέντες ψιθυρίζεις
σ’ αγαπάω μου λες απλά κι έτσι αφήνεις τον ύπνο να σε πάρει
Πόσο φοβάμαι αν όλα αυτά
που είσαι για μένα
δε θα ’σαι πια
πόσο φοβάμαι που δεν μπορώ
να σταματήσω το χρόνο εδώ
πόσο φοβάμαι το ξέρω είναι κουτό
μα πόσο σ’ αγαπώ
|
Έna astéri makrinó lígo fos ap’ ti matiá su
ki écho tóso uranó stin agkaliá su
Péfti i níchta siopilá ki ópos gérno sto kormí su
klévo líga su filiá ki orkízome ksaná na zo ap’ ti zoí su
Póso fováme an óla aftá
pu ise gia ména
de tha ’se pia
póso fováme pu den boró
na stamatíso to chróno edó
póso fováme to kséro ine kutó
ma póso s’ agapó
Όla giro magiká dio kardiés mazí metháne
pínontas guliá guliá chróno ksechnáne
Ki ópos ine pia argá dio kuvéntes psithirízis
s’ agapáo mu les aplá ki étsi afínis ton ípno na se pári
Póso fováme an óla aftá
pu ise gia ména
de tha ’se pia
póso fováme pu den boró
na stamatíso to chróno edó
póso fováme to kséro ine kutó
ma póso s’ agapó
|
