|
Που τραβάν οι δρόμοι του Nοτιά
που πηγαίνουν μες στην καταχνιά
τα σκαριά που φύγαν με αφήσαν μοναχό
για να μη σαλπάρω πουθενά
με κατεβασμένα τα πανιά
και διπλά δεμένα τα σχοινιά
ούτε πλώρη μείτε σπίτι μόνο με απονιά
κι ούτε μιαν αγάπη να πονά
Πέταξαν οι φίλοι τα κουπιά
δίχως μια φωνή ούτε μιλιά
τόσα χέρια φύγαν κι ούτε πια που αγαπάν
ξέχασαν τα χρόνια τα παλιά
Περπατώ στην άμμο μοναχός
κι είναι ο κόσμος γύρω μου γυμνός
τ’ όνειρο χρυσό, έφυγε πάει κι αυτό
και τραβάω μόνος και πικρός
θα ζεστάνω στην παλιά φωλιά
ότι μου έχει μείνει στην καρδιά
για να βρω στον ήλιο τον χαμένο καιρό
κύμα είναι ο κόσμος και περνά
Μα θα μείνω πάντοτε ορθός
κι άσ’ τον να φυσάει ο καιρός
της καρδιάς μου η φωτιά αυτή με κρατά
για να μη με πάρει η λησμονιά
για τον πόνο είμαι ο γυμνός
φύλλο που το παίρνει ο καιρός
τα φιλιά και τα κορμιά μας γίναν μοναξιά
μα ο δρόμος είναι ανοιχτός
Που τραβάν οι δρόμοι του νοτιά
που πηγαίνουν μες στην καταχνιά
τα σκαριά που φύγαν με αφήσαν μοναχό
για να μη σαλπάρω πουθενά
|
Pu traván i drómi tu Notiá
pu pigenun mes stin katachniá
ta skariá pu fígan me afísan monachó
gia na mi salpáro puthená
me katevasména ta paniá
ke diplá deména ta schiniá
ute plóri mite spíti móno me aponiá
ki ute mian agápi na poná
Pétaksan i fíli ta kupiá
díchos mia foní ute miliá
tósa chéria fígan ki ute pia pu agapán
kséchasan ta chrónia ta paliá
Perpató stin ámmo monachós
ki ine o kósmos giro mu gimnós
t’ óniro chrisó, éfige pái ki aftó
ke traváo mónos ke pikrós
tha zestáno stin paliá foliá
óti mu échi mini stin kardiá
gia na vro ston ílio ton chaméno keró
kíma ine o kósmos ke perná
Ma tha mino pántote orthós
ki ás’ ton na fisái o kerós
tis kardiás mu i fotiá aftí me kratá
gia na mi me pári i lismoniá
gia ton póno ime o gimnós
fíllo pu to perni o kerós
ta filiá ke ta kormiá mas ginan monaksiá
ma o drómos ine anichtós
Pu traván i drómi tu notiá
pu pigenun mes stin katachniá
ta skariá pu fígan me afísan monachó
gia na mi salpáro puthená
|
