|
Φέρτε να δω τη μάνα μου
και ύστερα ας πεθάνω,
όπως με καταντήσατε, καταντήσατε,
δεν πρόκειται να γειανω.
Μάνα μου και που ‘ναι ο γιος σου
να τον δεις και να δακρύσεις,
μάνα μου και που ‘ναι ο γιος σου
για να τον, για να τον παρηγορήσεις.
Παλεύω με το θάνατο
και ποιος να με γλιτώσει,
να ‘χα κοντά τη μάνα μου, τη μάνα μου,
κουράγιο να μου δώσει.
Μάνα μου και που ‘ναι ο γιος σου
να τον δεις και να δακρύσεις,
μάνα μου και που ‘ναι ο γιος σου
για να τον, για να τον παρηγορήσεις.
Φέρτε να δω τη μάνα μου
για μια φορά ακόμα,
να μπω χωρίς παράπονο, παράπονο
βαθιά στο μαύρο χώμα.
|
Férte na do ti mána mu
ke ístera as petháno,
ópos me katantísate, katantísate,
den prókite na giano.
Mána mu ke pu ‘ne o gios su
na ton dis ke na dakrísis,
mána mu ke pu ‘ne o gios su
gia na ton, gia na ton parigorísis.
Palevo me to thánato
ke pios na me glitósi,
na ‘cha kontá ti mána mu, ti mána mu,
kurágio na mu dósi.
Mána mu ke pu ‘ne o gios su
na ton dis ke na dakrísis,
mána mu ke pu ‘ne o gios su
gia na ton, gia na ton parigorísis.
Férte na do ti mána mu
gia mia forá akóma,
na bo chorís parápono, parápono
vathiá sto mavro chóma.
|
