|
Χιλιάδες τα προβλήματα στην εποχή που ζούμε
τα λόγια είναι δύσκολα και ζόρικοι οι καιροί
εσύ στο μεροκάματο πρωί με τη δροσούλα
κι εγώ να ξενυχτάω στα μπαρ ροκάς τραγουδιστής.
Το πρωινό το πούσι με δροσίζει
καθώς γυρνώ στο σπίτι για να κοιμηθώ
κι εσένα σε ξυπνάει καθώς πηγαίνεις
στη στάση του λεωφορείου για τον Περισσό.
Πρωτομαγιά που οι εργάτες απεργούνε
απεργοσπάστης γίνομαι και τραγουδώ
πάνω απ’ το πιάνο την τελευταία μου ανάσα
απ’ την καρδιά μου για να πιάσεις το ρυθμό.
Λα σι σι λα, λα σι σι, μι σολ φα σι ντο σι,
Λα σι σι λα, λα σι σι, μι σολ φα σι ντο σι.
Με τις οικονομίες μου πήρα αυτοκινητάκι
μη μπας και μου κυκλοφοράει η κούκλα μου αλλού
κι εκείνη με παράτησε, έφυγε με μιαν άλλη,
καπνοβιομηχάνισσα από το Κατμαντού.
|
Chiliádes ta provlímata stin epochí pu zume
ta lógia ine dískola ke zóriki i keri
esí sto merokámato pri me ti drosula
ki egó na ksenichtáo sta bar rokás tragudistís.
To prinó to pusi me drosízi
kathós girnó sto spíti gia na kimithó
ki eséna se ksipnái kathós pigenis
sti stási tu leoforiu gia ton Perissó.
Protomagiá pu i ergátes apergune
apergospástis ginome ke tragudó
páno ap’ to piáno tin teleftea mu anása
ap’ tin kardiá mu gia na piásis to rithmó.
La si si la, la si si, mi sol fa si nto si,
La si si la, la si si, mi sol fa si nto si.
Me tis ikonomíes mu píra aftokinitáki
mi bas ke mu kikloforái i kukla mu allu
ki ekini me parátise, éfige me mian álli,
kapnoviomichánissa apó to Katmantu.
|
