Πέρασε καιρός
που έχω να σε δω
κι ακόμα καρδιά μου
σε θυμάμαι
Μια ευκαιρία έχασα
δυο λέξεις να σου πω
και δάκρυα στα μάτια μου
κυλάνε…
Πως μπορώ να σε ξεχάσω
καημέ μου μεγάλε
που έφυγες και ήρθε η βροχή
Σκοτείνιασαν τα μάτια μου
και χώρια σου φοβάμαι
η νύχτα τι θα φέρει ως το πρωί
Η σκέψη σου παντού
παντού μ’ ακολουθεί
βήμα σ’ αδιέξοδο
και χάνομαι ξανά
Ψάχνει το μυαλό
επιστροφή να βρει
τ’ αδύνατα να κάνει δυνατά
Πως μπορώ να σε ξεχάσω
καημέ μου μεγάλε
που έφυγες και ήρθε η βροχή
Σκοτείνιασαν τα μάτια μου
και χώρια σου φοβάμαι
η νύχτα τι θα φέρει ως το πρωί
|
Pérase kerós
pu écho na se do
ki akóma kardiá mu
se thimáme
Mia efkería échasa
dio léksis na su po
ke dákria sta mátia mu
kiláne…
Pos boró na se ksecháso
kaimé mu megále
pu éfiges ke írthe i vrochí
Skotiniasan ta mátia mu
ke chória su fováme
i níchta ti tha féri os to pri
I sképsi su pantu
pantu m’ akoluthi
víma s’ adiéksodo
ke chánome ksaná
Psáchni to mialó
epistrofí na vri
t’ adínata na káni dinatá
Pos boró na se ksecháso
kaimé mu megále
pu éfiges ke írthe i vrochí
Skotiniasan ta mátia mu
ke chória su fováme
i níchta ti tha féri os to pri
|