|
Πίσω στα πυκνά τα καφάσια
Σαν τη δαιμονισμένη γυρνάει
Χρόνια το γλυκό παλληκάρι
Περιμένει τη Σεράχ κι αγρυπνά
Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
Σαν τη φωτιά σαν φωτιά
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
Τα κορμιά τα κορμιά
Και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λέν’ Αλλάχ, Αλλάχ
Εϊ γκιουλέ ολσούν
Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβες
Τρέμουν την οργή του Πασά
Κλαίνε στο σεράι οι αγάδες
Ποθούσαν της Σεράχ την ομορφιά
|
Píso sta pikná ta kafásia
San ti demonisméni girnái
Chrónia to glikó pallikári
Periméni ti Serách ki agripná
Astráfti to spathí tu kavalári
San ti fotiá san fotiá
Ta sídera ligizun ke sparázonte
Ta kormiá ta kormiá
Ke arpázi ti Serách
ki óles lén’ Allách, Allách
Ei gkiulé olsun
Klene sta charémia i skláves
Trémun tin orgí tu Pasá
Klene sto serái i agádes
Pothusan tis Serách tin omorfiá
|
