|
Δε θέλω να σκέφτομαι ότι σ΄ αγγίζει τα βράδια
δε θέλω, πονάει η καρδιά μου μετράω σημάδια
πεθαίνω, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και πώς να σωθώ
μακάρι να ήσουν εδώ
φοβάμαι, πως δεν θα ξεφύγω ποτέ από ΄σένα φοβάμαι
στιγμή δεν περνάει και μέρα να μην σε θυμάμαι
κανένας και τίποτα πλέον δε μ΄ απασχολεί
κι απόψε μου λείπεις πολύ.
Σπάω σε χίλια κομμάτια
όταν σε βλέπει στα μάτια
την ώρα που μαζί σας φαντάζομαι
σπάω γιατί δεν αντέχω
δίπλα μου πια να μη σ΄ έχω
και μ΄ άλλη αγάπη να σε μοιράζομαι.
Μην έρθεις
αν είναι να φύγεις απόψε
και πάλι σαν κλέφτης,
ποιoν έχω ανάγκη, αυτό θα στο πει ο καθρέφτης
μα λίγο κρατάει δεν βγάζει ποτέ πουθενά
κι εγώ σε γυρεύω ξανά.
Σπάω σε χίλια κομμάτια
όταν σε βλέπει στα μάτια
την ώρα που μαζί σας φαντάζομαι
σπάω γιατί δεν αντέχω
δίπλα μου πια να μη σ΄ έχω
και μ΄ άλλη αγάπη να σε μοιράζομαι.
|
De thélo na skéftome óti s΄ angizi ta vrádia
de thélo, ponái i kardiá mu metráo simádia
petheno, den kséro ti prépi na káno ke pós na sothó
makári na ísun edó
fováme, pos den tha ksefígo poté apó ΄séna fováme
stigmí den pernái ke méra na min se thimáme
kanénas ke típota pléon de m΄ apascholi
ki apópse mu lipis polí.
Spáo se chília kommátia
ótan se vlépi sta mátia
tin óra pu mazí sas fantázome
spáo giatí den antécho
dípla mu pia na mi s΄ écho
ke m΄ álli agápi na se mirázome.
Min érthis
an ine na fígis apópse
ke páli san kléftis,
pion écho anágki, aftó tha sto pi o kathréftis
ma lígo kratái den vgázi poté puthená
ki egó se girevo ksaná.
Spáo se chília kommátia
ótan se vlépi sta mátia
tin óra pu mazí sas fantázome
spáo giatí den antécho
dípla mu pia na mi s΄ écho
ke m΄ álli agápi na se mirázome.
|
