|
Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό
και τον Χάρο θα καλέσουμε
να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί
Κράτα το κλαρίνο και το ζουρνά
κι εγώ θα `ρθω με τον μικρό μου τον μπαγλαμά
Αχ, κι εγώ θα `ρθω…
μες στης μάχης τη φωτιά με πήρες, Χάρε
πάμε στα περβόλια για χορό
Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους
αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί
αν σε πάρω στον χορό και στο τραγούδι
τότες χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή
Κράτα την καρδιά σου, μάνα γλυκιά
κι εγώ είμ’ ο γιος που γύρισε για μια σου ματιά
Αχ, για μια ματιά..
Για το μέτωπο σαν έφυγα, μανούλα
εσύ δεν ήρθες να με δεις
Ξενοδούλευες και πήρα μόνος μου το τρένο
που με πήγε πέρ’ απ’ τη ζωή…
|
Sta pervólia, mes stus anthisménus kípus
san állote tha stísume choró
ke ton Cháro tha kalésume
na piume antáma ke na tragudísume mazí
Kráta to klaríno ke to zurná
ki egó tha `rtho me ton mikró mu ton baglamá
Ach, ki egó tha `rtho…
mes stis máchis ti fotiá me píres, Cháre
páme sta pervólia gia choró
Sta pervólia, mes stus anthisménus kípus
an se páro, Cháre, sto krasí
an se páro ston choró ke sto tragudi
tótes chárisé mu mias nichtiás zoí
Kráta tin kardiá su, mána glikiá
ki egó im’ o gios pu girise gia mia su matiá
Ach, gia mia matiá..
Gia to métopo san éfiga, manula
esí den írthes na me dis
Ksenoduleves ke píra mónos mu to tréno
pu me píge pér’ ap’ ti zoí…
|
