Τα λόγια της αγάπης
αγόρασε ένας κάλπης
να τα ’χει όταν θέλει να γελά.
Και βλέπεις μια θυσία
με πόση αναισθησία
τη βάζει κάποιος να κατρακυλά.
Αυτά που λεν τις νύχτες
τα πήραν λωποδύτες
και τα ’ριξαν για πλάκα στο νερό
κι ακούς ένα πηγάδι
κρυφά ν’ αναστενάζει
και λες “μιλά η γη με το Θεό”.
Αυτά που λεν οι ξένοι
και οι ερωτευμένοι
δεν είναι πια σκηνές του σινεμά.
Θυμίζουνε μαγεία,
καρδιάς αιμορραγία,
μα εσύ τα βλέπεις όλα μου φτηνά.
|
Ta lógia tis agápis
agórase énas kálpis
na ta ’chi ótan théli na gelá.
Ke vlépis mia thisía
me pósi anesthisía
ti vázi kápios na katrakilá.
Aftá pu len tis níchtes
ta píran lopodítes
ke ta ’riksan gia pláka sto neró
ki akus éna pigádi
krifá n’ anastenázi
ke les “milá i gi me to Theó”.
Aftá pu len i kséni
ke i erotevméni
den ine pia skinés tu sinemá.
Thimízune magia,
kardiás emorragia,
ma esí ta vlépis óla mu ftiná.
|