|
Στον τόπο που μεγάλωσα
λατρεύω κάθε τι
Και ότι βλέπω τ’ αγαπώ
δεν ξέρω το γιατί
Κι αν κάπου κάπου τη χαρά
η λύπη μου `χει πάρει
αμέσως όλα τα ξεχνώ
σαν δω ψηλά στον ουρανό
να λάμπει το φεγγάρι
Της Αθήνας το φεγγάρι
έχει τη δική του χάρη
Όλο λάμψη και φως γελαστό
Ίσως έτσι το βλέπω εγώ
Της Αθήνας το φεγγάρι
την καρδιά μου έχει πάρει
Όταν βγαίνει μου δίνει φτερά
και με πάει απ’ αυτό πιο ψηλά
|
Ston tópo pu megálosa
latrevo káthe ti
Ke óti vlépo t’ agapó
den kséro to giatí
Ki an kápu kápu ti chará
i lípi mu `chi pári
amésos óla ta ksechnó
san do psilá ston uranó
na lábi to fengári
Tis Athínas to fengári
échi ti dikí tu chári
Όlo lámpsi ke fos gelastó
Ίsos étsi to vlépo egó
Tis Athínas to fengári
tin kardiá mu échi pári
Όtan vgeni mu díni fterá
ke me pái ap’ aftó pio psilá
|
