|
Απόψε πάλι βρέχει από νωρίς
κι εσύ με τη βροχή είσαι ντυμένη.
Σκιά μείνε κοντά μου όσο μπορείς,
αγάπη της βροχής μου καλεσμένη.
Κρυφά η βροχή σού λέει “σ’ αγαπώ”,
με γράμματα νυχτερινά το γράφει,
κι εμένα που ’χω τόσα να σου πω
με μπλε και σκοτεινό πάντα με βάφει.
Και γίνε μια αγάπη της βροχής
απόψε στα μαλλιά μου μπερδεμένη.
Με λόγια κάποιας άλλης εποχής
στο ίδιο “σ’ αγαπώ” κι οι δυο δεμένοι.
Αν θέλει η βροχή κάτι ας πει
για μας που σε μια νύχτα δε χωράμε.
Κι ό,τι κρατάει απόψε ας κοπεί
στα άγρια φιλιά σου που πονάνε.
Κι αν δάκρυσες με τη βροχή κρυφά,
η νύχτα δες κι αυτή τα ’χει χαμένα.
Δεν ξέρει τι είν’ αυτό που αγαπά:
εσένανε, εκείνη ή εμένα.
Και γίνε μια αγάπη της βροχής
απόψε στα μαλλιά μου μπερδεμένη.
Με λόγια κάποιας άλλης εποχής
στο ίδιο “σ’ αγαπώ” κι οι δυο δεμένοι.
|
Apópse páli vréchi apó norís
ki esí me ti vrochí ise ntiméni.
Skiá mine kontá mu óso boris,
agápi tis vrochís mu kalesméni.
Krifá i vrochí su léi “s’ agapó”,
me grámmata nichteriná to gráfi,
ki eména pu ’cho tósa na su po
me ble ke skotinó pánta me váfi.
Ke gine mia agápi tis vrochís
apópse sta malliá mu berdeméni.
Me lógia kápias állis epochís
sto ídio “s’ agapó” ki i dio deméni.
An théli i vrochí káti as pi
gia mas pu se mia níchta de choráme.
Ki ó,ti kratái apópse as kopi
sta ágria filiá su pu ponáne.
Ki an dákrises me ti vrochí krifá,
i níchta des ki aftí ta ’chi chaména.
Den kséri ti in’ aftó pu agapá:
esénane, ekini í eména.
Ke gine mia agápi tis vrochís
apópse sta malliá mu berdeméni.
Me lógia kápias állis epochís
sto ídio “s’ agapó” ki i dio deméni.
|
