|
Χρόνια προσπαθώ διέξοδο να βρω,
μα όλο πιο πολύ στη άβυσσό σου χάνομαι.
Δεν είναι σωστό να έχουμε δεσμό,
μα όταν με κοιτάς απ’ τον πόθο καίγομαι.
Είμαι δοσμένη
στου έρωτά σου το μαρτύριο,
στα χέρια μου κρατώ
της κόλασης το εισιτήριο.
Η αγάπη αυτή θάλασσα ανοιχτή
κι όλο πιο πολύ στα κύματά της πνίγομαι.
Δεν είναι σωστό και θα τιμωρηθώ,
είσαι η φωτιά, στις φλόγες σου τυλίγομαι.
Είμαι δοσμένη
στου έρωτά σου το μαρτύριο,
στα χέρια μου κρατώ
της κόλασης το εισιτήριο.
|
Chrónia prospathó diéksodo na vro,
ma ólo pio polí sti ávissó su chánome.
Den ine sostó na échume desmó,
ma ótan me kitás ap’ ton pótho kegome.
Ime dosméni
stu érotá su to martírio,
sta chéria mu krató
tis kólasis to isitírio.
I agápi aftí thálassa anichtí
ki ólo pio polí sta kímatá tis pnígome.
Den ine sostó ke tha timorithó,
ise i fotiá, stis flóges su tilígome.
Ime dosméni
stu érotá su to martírio,
sta chéria mu krató
tis kólasis to isitírio.
|
