|
Καρδιά μου ποιος τη πόρτα σου χτυπά
χτυπάει και εσύ δε βγαίνεις
Ηρθ’ η χαρά κοντά σου μια βραδιά
και εσύ δε κατεβαίνεις
Τι να την κάνω τη χαρά
χαράς τον που την έχει
Να τη σηκώσω στα βουνά
στο κρύο δεν αντέχει,
στο σπιτικό μου είναι στενά
και μέσα μου όλο βρέχει
Την στόλισα στεφάνι στα μαλλιά
και πάω να τραγουδήσω,
μα ο στεναγμός μου πνίγει τη μιλιά
και όλο γυρίζω πίσω
Τι να την κάνω τη χαρά
χαράς τον που την έχει
Να τη σηκώσω στα βουνά
στο κρύο δεν αντέχει,
στο σπιτικό μου είναι στενά
και μέσα μου όλο βρέχει
|
Kardiá mu pios ti pórta su chtipá
chtipái ke esí de vgenis
Irth’ i chará kontá su mia vradiá
ke esí de katevenis
Ti na tin káno ti chará
charás ton pu tin échi
Na ti sikóso sta vuná
sto krío den antéchi,
sto spitikó mu ine stená
ke mésa mu ólo vréchi
Tin stólisa stefáni sta malliá
ke páo na tragudíso,
ma o stenagmós mu pnígi ti miliá
ke ólo girízo píso
Ti na tin káno ti chará
charás ton pu tin échi
Na ti sikóso sta vuná
sto krío den antéchi,
sto spitikó mu ine stená
ke mésa mu ólo vréchi
|
