Τις ώρες που σε θέλω πάντα εσύ θα φεύγεις
και θα μ’ αφήνεις υποσχέσεις για στιγμές
και τη ζωή σου μες στη νύχτα θα ξοδεύεις
σε κρύα μπαρ, σε δρόμους κι αγκαλιές.
Μα εγώ σε θέλω εδώ,
να σε νιώθω με τις πέντε μου αισθήσεις,
όχι, δεν μπορώ να ζω
κάθε νύχτα με φωνές και παραισθήσεις.
Τις ώρες που σε θέλω πάντα εσύ θα φεύγεις,
δε λογαριάζεις τη δική μου τη ζωή,
σε λεωφόρους άγνωστες θα ταξιδεύεις,
σ’ αγάπες που πεθαίνουν το πρωί.
Μα εγώ σε θέλω εδώ,
να σε νιώθω με τις πέντε μου αισθήσεις,
όχι, δεν μπορώ να ζω
κάθε νύχτα με φωνές και παραισθήσεις.
|
Tis óres pu se thélo pánta esí tha fevgis
ke tha m’ afínis iposchésis gia stigmés
ke ti zoí su mes sti níchta tha ksodevis
se kría bar, se drómus ki agkaliés.
Ma egó se thélo edó,
na se niótho me tis pénte mu esthísis,
óchi, den boró na zo
káthe níchta me fonés ke paresthísis.
Tis óres pu se thélo pánta esí tha fevgis,
de logariázis ti dikí mu ti zoí,
se leofórus ágnostes tha taksidevis,
s’ agápes pu pethenun to pri.
Ma egó se thélo edó,
na se niótho me tis pénte mu esthísis,
óchi, den boró na zo
káthe níchta me fonés ke paresthísis.
|