|
Στα κύματα βουλιάζει ένα παιδί
Στιγμή που χάνεται μες στη σιωπή
Απλώνει, γυρίζει το κλειδί
Εκεί που τίποτα δε θα μας βρει
Στην άκρη μιας ζωής που δεν μπορεί
Να χαίρεται χωρίς να προδοθεί
Να δεις που θα ‘ρθουμε ξανά και θα ‘ναι πιο καλά
Να δεις που η κάθε μας φορά μας φέρνει πιο κοντά
στη ζωή
Στα κύματα βουλιάζει η σιωπή
Φωτιά που καίει την κάθε μου στιγμή
Που θέλει να πετάξει, να χαθεί
Να σβήσει πριν αρχίσει να πονά
Να τρέξει πέρα γι’ άλλη μια φορά
Ταξίδι παρέα στην ερημιά
|
Sta kímata vuliázi éna pedí
Stigmí pu chánete mes sti siopí
Aplóni, girízi to klidí
Eki pu típota de tha mas vri
Stin ákri mias zoís pu den bori
Na cherete chorís na prodothi
Na dis pu tha ‘rthume ksaná ke tha ‘ne pio kalá
Na dis pu i káthe mas forá mas férni pio kontá
sti zoí
Sta kímata vuliázi i siopí
Fotiá pu kei tin káthe mu stigmí
Pu théli na petáksi, na chathi
Na svísi prin archísi na poná
Na tréksi péra gi’ álli mia forá
Taksídi paréa stin erimiá
|
