Έβγαλες την αγάπη μας σε πλειστηριασμό
την πούλησες όσο πιο φτηνά μπορούσες
Με πόνεσες και άδικα ζητάς λογαριασμό
κι εγώ η τρελή που νόμιζα πως μ’ αγαπούσες
Το άρρωστο μυαλό σου σε παιδεύει
κι ό,τι ωραίο στη ζωή σου πάντα κλέβει
Το άρρωστο μυαλό σου δε σ’ αφήνει
να δεις πως ήτανε δική σου η ευθύνη
Την τρέλα σου εμπιστεύτηκες και τον εγωισμό
και άλλοι μας ορίσαν το αντίο
Ποτέ σου δεν κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπώ
μα τώρα ειν’ αργά για μας τους δύο
Το άρρωστο μυαλό σου σε παιδεύει
κι ό,τι ωραίο στη ζωή σου πάντα κλέβει
Το άρρωστο μυαλό σου δε σ’ αφήνει
να δεις πως ήτανε δική σου η ευθύνη
|
Έvgales tin agápi mas se plistiriasmó
tin pulises óso pio ftiná boruses
Me póneses ke ádika zitás logariasmó
ki egó i trelí pu nómiza pos m’ agapuses
To árrosto mialó su se pedevi
ki ó,ti oreo sti zoí su pánta klévi
To árrosto mialó su de s’ afíni
na dis pos ítane dikí su i efthíni
Tin tréla su ebisteftikes ke ton egismó
ke álli mas orísan to antío
Poté su den katálaves to póso s’ agapó
ma tóra in’ argá gia mas tus dío
To árrosto mialó su se pedevi
ki ó,ti oreo sti zoí su pánta klévi
To árrosto mialó su de s’ afíni
na dis pos ítane dikí su i efthíni
|